Emel KIRIM VAKFI
OYLANMA
Oylanıp turganda tiş bilep cavga
Könülden tutuşam çıkaranı kavga
Sıymadın diy curtka taştın dünyaga
Gurbette bu saray gerek mi sağa ?
Çare yok savatım tagmıp çıkam
Azavın celimen cügenni takam
Çoraday bir ketip Kazanga bakam
İbdeşmen İdilden Hazerge akam.
Ayrılıp süzülem konam bozkırga
Çıkar şo kımızm diymen Kırgızga
«Al, iç» diy «Suvuttum, saldım yıldızga!
«Al, iç» diy, kalmasın, düşman Uruska!»
Uzanam Kafkasnın yüksek tavına
Amansız baykuşlar tolgan bağına
Cavlarnın kılıcı sallana başında
Şamil’nin matemi kömülgen bağrında
Şimdi sen, adınnı aytalmaganım
Colundan bin ölüp kaytalmaganım
Sel bolup köz caşın tıyalmaganım
Nişlesem canımnı beralmaganım
Tan ata, aylanam, üyerde kalam
Taşlayman baylavnı, cüyrüknü salam,
Gaflette cüremen, bek osal bolam..
Künler ağıp kete, keçege kalam.
Gönül bu, körer de oylanmay turar mı?
Curtundan, burkulmay haber alır mı?
Anayım, tüşümnü kayırga corar mı ?
Bir avuç topraknı kabrime koyarmı ?
Emel Dergisi sayı:70. Mayıs-Haziran 1972
