AYDIN KÜNLER MITLAQ KELİR…
Emil NASIR
Kene keldi qara zeval
Yeşil Ada yurtuma!
Basqaqlar hainler ile,
Zülüm ete halqıma!
Babalarsız öksüz qala
Ğarip yetim balalar!
Öküre (cekire) kelin-qızlar´mız,
Rahatsız ana-babalar!
Genç cesür adliyeciler
Hizmet ete halqıma,
Sahte qararlarnı oqup,
Beyan etip cemaatqa!
Zalim olarnı diñlemey,
Bazıda da qorquta!
Amma olar zırba (qorqaq) degil,
Ğaddar bunı unuta!
Duşmanlarımız pahıllaydır,
Rahat degil yürekleri:
Talaplar, tenqit, tintüvler,
Mahkeme qararları!
Siz bulardan hiç saqınmañ –
Millet bermez yabanğa!
İnsafsız, cansız cahilge
Boğmağa, talamağa!
Halqımız olardan qorqmay!
Neler keçti (oldu) Qırımda:
Cenkler, işğal, açlıq, sürgün –
Üç asır devamında!
Lâkin Biz hiç coyulmadıq,
Darqalmadıq dünyağa!
Til ve dinimizni saqlap,
Qaytıp keldik Vetanğa!
Şimdi tek ‘‘sabır kerektir’’
Hatırlata Rabbimiz!
Ağırlıqta sabır etsek,
Çezilir meselemiz!!!
Hem de tırışmaq kerekmiz:
‘‘Harekette – bereket!!!’’
Bir-birine qol uzatıp,
Başqaca olmaz, Millet!!!
Siz daha şahat olursız,
Şübhelenmeñiz buña!
Yañı Nesil, Ulu Millet,
Bahatırlar doğğanına!!!
Can-göñülden isteklerim,
Samimiy arzularım!
Tek Tañrımızdan sorayım,
Kerçekleşsin hayalım!
Sadıq dostlar, ruhtan tüşmeñ (ruhlanayıq):
Qara künler keçecek!
Aydın künler mıtlaq kelir,
Buña işanmaq kerek!!!