Emel KIRIM VAKFI
BİR HATIRA
Saim Osman KARAHAN
Ben lise birde iken Timuçin abi son sınıfta idi. Biz öğrenciler Bükreş’te çıkan Matematik-Fizik dergisindeki problemleri çözer, çözdüklerimizi ve kendi teklif ettiklerimizi yayınlanması için dergiye yollardık. Derginin son sayfalarında çözenlerin ve problem teklif edenlerin isimleri verilirdi. Timuçin Yusuf, Abdulamit Mutlu, … Saim Osman adlarının altını çizmeyi adet etmiştim. “Tatar balları akıllı bolır. Matematika’ñı ihmal etme sakın” derdi Timuçin abi.
Bir gün, toprağı bol olsun, Matematik hocam Vodă Ion elimdeki derginin bir sayısını görüp biraz bakmak için istemişti. İade ederken arka sayfalardaki altları çizilmiş Tatar-Türk adlarını göstererek, “Arkadaşların Cristea Ion, Iordache Dan’ın da adları var. Onların adlarının altını çizmemişsin ama … Birileri bundan bir mana çıkarmasın, dikkatli ol.”, demişti…
Eylül 1960 … Bir hastalık sebebiyle geçen sene Matematik-Fizik’ten üçüncü sınıfta ayrılmıştım. Dışarıdan devam edebilmem için öğretmenlikte çalışma şartı vardı. Mecidiye Eğitim Müdürlüğüne yaptığım başvurunun sonucunu almak için evden yola çıkıyordum. Annem, “Sabriye’nĭñ, İrsmambet efendĭnĭñ ulı Timuçin ölgen. Ispitalda awurıp cata eken. Pencĭrenĭñ üstüne mĭnĭp oturıp tışarga karay eken. Başı aylanıp yukarıdan aşaga tıgırgan ! …” dedi. Derin bir üzüntü içinde gara doğru yürüdüm. …
İki saat sonra Mecidiye’de bana vazife veremeyeceklerini öğreniyordum. Vakit kaybetmeden evraklarımı alıp Karaömer’e (Negru Vodă ilçesine) hareket ettim. Durumumu bildirmek için Karaömer Postanesinden telefonda Köstence’de Müftülükte görevli babamı aramak istedim. Santralda görevli bir Tatar kızı telefonda biriyle konuşuyordu. Yeğeni Timuçin’in nedenini bilmediği ölümünden söz ediyordu. Konuşmasını bitirince annemden duyduklarımı ona da anlattım … Kara haber tez yayılırmış …
Bir hafta sonra Karaömer Eğitim Müdürlüğünden Mecidiye’dekinden daha net bir cevap alıyordum : Bir din hocasının oğlu olduğum için bana öğretmenlik vazifesini emanet edemezlermiş …
