TUVGAN TİL
Reşit MURAD
Melekler başımda sorgu sorasa,
Cebrail tilimni tilimlep torasa,
“Öz tuvgan tilimde söylerim derim
Öz tuvgan tilimde yırlap ölerim.
Bekir S. Çobanzade
Beşiğim başında ayneni ayttın,
Ayat içün ter töktin,
Kaç cenkten kayttın,
Halkımnın bahtına kandiller yaktın,
Ümidi, aşkına kanatlar taktın…
Yeteklep bizni sen çıkardın yolga,
Elifbe, kalemni tuttırdm kolga,
“Ana” ve “Baba” dep til açkan insan,
Damarda al kansın.
Sensiz taş insan…
Sen ocak, yurtımsın, mektebim, yırım,
Telaşım,
Közyaşım,
Sırdaşım,
Sırım…
Ahengin tarihler feryadı, sesi,
Karsanba, belada coymadık seni,
Tuvgan til yok olsa, istikbal yoktır,
Tilini bilmegen, tilsiz ve sokur…
Sen sönsen, yaktığın kandiller söner,
Taktığın kanatlar kırılıp ener.
Sensiz yok işancım, sevincim, kinim.
Takdirim, şiirim,
Sensiz men kimim…