AH, QIRIMIM

Ah, Qırımım, ah, Qırımım

Ah, Qırımım, er mevsimiñ

Öyle de bir güzeldir,

Er çeçegiñ, er nefesiñ

Qalbime bir cennettir.

 

Taş-topraqnı uyandırğan

Baariñ bir meyhane,

Qalemini sarğuşlatqan

Mavı közlü uryane.

Bir-birini quvar kibi

Çapışalar ırmaqlar,

Elham, yasin oqur kibi

Çıñlaşalar zambaqlar.

 

Lâlelerniñ tebessümi.

Çoqraqlarnıñ zem-zem suvı

Alır menim soñ esimni,

Dağnı sarğan kom-kok suvnı.

 

 

 

Melevşeler telmir-telmir

Qulaq asar sözlerime,

Yağmurlarıñ entir-tentir

Basar menim izlerime.

 

Qalbim kibi sıcaq yazıñ,

Yol qapatqan qara qışıñ,

Altın cübbe kiygen kuzüñ

Bir kervandır, Qırımım.

 

Toyalmayım, toyalmayım,

Toyalmayım tañlarıña,

Çöllerine, dağlarıña

Ah, Qırımım, toyalmayım.

 

Qıpçağıña, oğuzıña,

Tatarıña toyalmayım,

Toyalmayıp ketecegim,

Toyalmayıp… Qırımım…

 

Aqmescit-Istanbul

18 Mayıs 1992

 

Emel Dergisi 268, Temmuz-Ağustos-Eylül 2019. Sayfa 63.