Insan zatı unutçaqtır,
Unuta o er şeyni.
Biri – kendi allasını,
Biri – vatan, sevgisini.
Üçüncisi – yavluğını,
Saba aşap içkenini,
Sormağa dost sağlığını,
Qırmağa gül tikenini.
Dörtincisi – bulutlarnı,
Felek urğan şamarlarnı,
Yüregini yaralağan
Totlu, soqur qamalarnı.
Olucıdır, unutursıñ
Irıs-namus, keçmişiñni,
Furtunaday quturırsıñ,
Esleyalmay öz ismiñni.
Unutırsıñ seni yolğa
Ozğarğan qart yol qapını
Yavluğını sallap qalğan
Qamburayğan anayıñnı…
Eger niyet ider iseñ,
Bulursıñ coyuğıñnı.
Aray-aray qan qussañ da
Tapmazsıñ tek Anañnı.
10 Eylül 1982
Emel Dergisi 268, Temmuz-Ağustos-Eylül 2019. Sayfa 64.