Emel KIRIM VAKFI
AZİZ’SİZ OLMAK!
Şu anda Aziz, Akmescit’teki mahkeme öncesi gözaltı merkezinde, işlemediği bir suç ve suçlama nedeniyle hapis yatmakta.
Yaşananlar, kelimelerle anlatılamaz. Onsuz, yakın değilken, çok yakınken çok uzaktayken. Çaresizlik, acizlik, umutsuzluk hissi sarıyor bizi. Eskiden hayatımız bize o kadar sert, zor görünmüyordu. Şimdi bize yabancılaştı, dilsizleşti, büyük bir boşluk oldu.
Artık aramıyor. Çünkü orada telefona izin vermiyorlar. Başkasının günahına, başkasının ameline hizmet etmek.
Ayaklarındaki prangaların değil, zaten kanlı kalplerimizde biriken prangaların ağırlığını hissediyoruz. Ona, bize ve tüm sevdiklerine ne kadar acı çektirdiklerini bilerek yaşamaya çabalıyoruz. Biliyorum, artık hayatımız eskisi gibi olmayacak.
Tarih bize öğretiyor, ama görünüşe göre hepimiz acı derslerden sonuna kadar geçmek zorunda kalacağız. Ondan daha da uzaklaşıyoruz. Her şafakta yürek daha çok parçalanır, günbatımında bir yap-boz gibi bir araya gelir ve sabaha yeniden paramparça olur.
Korkuyoruz, karakterini, gülüşünü, gözlerindeki o ateşi kaybetmesinden korkuyoruz. Yokluğu her şeyi o kadar değiştirdi ki varlığı bize cennet gibi geliyor. Tüm dünya bize yabancı çünkü artık inanmıyoruz…
Onu görmek istiyoruz. Bazıları için bu sorununun, bir sonraki haber akışındaki fotoğraflarından oluşan bir kolaj olduğunu biliyoruz. Biz de bunun bizi etkilemeyeceğini düşündük. Allah kimseyi bu sınavlardan geçirmesin.
Sessiz kalmayı bırakın!
Harekete geçme zamanı!
Gerçeği tüm dünyaya yayma zamanı.
Onu çok seviyoruz, Şimdi hapiste avukat, tanık ve kanıt hakkı olmadan.
Haberleri dağıtın. Duyurun!
Onu yalnız bırakmayın. O, sen olabilirdin!
Adile Ahtem, 24 Eylül 2022 Akmescit-Kırım
