Emel KIRIM VAKFI
Ah, Qırımım, ah, Qırımım
Ah, Qırımım, er mevsimiñ
Öyle de bir güzeldir,
Er çeçegiñ, er nefesiñ
Qalbime bir cennettir.
Taş-topraqnı uyandırğan
Baariñ bir meyhane,
Qalemini sarğuşlatqan
Mavı közlü uryane.
Bir-birini quvar kibi
Çapışalar ırmaqlar,
Elham, yasin oqur kibi
Çıñlaşalar zambaqlar.
Lâlelerniñ tebessümi.
Çoqraqlarnıñ zem-zem suvı
Alır menim soñ esimni,
Dağnı sarğan kom-kok suvnı.
Melevşeler telmir-telmir
Qulaq asar sözlerime,
Yağmurlarıñ entir-tentir
Basar menim izlerime.
Qalbim kibi sıcaq yazıñ,
Yol qapatqan qara qışıñ,
Altın cübbe kiygen kuzüñ
Bir kervandır, Qırımım.
Toyalmayım, toyalmayım,
Toyalmayım tañlarıña,
Çöllerine, dağlarıña
Ah, Qırımım, toyalmayım.
Qıpçağıña, oğuzıña,
Tatarıña toyalmayım,
Toyalmayıp ketecegim,
Toyalmayıp… Qırımım…
Aqmescit-Istanbul
18 Mayıs 1992
Emel Dergisi 268, Temmuz-Ağustos-Eylül 2019. Sayfa 63.
